اتاق آبی
...آسمان تمام شد؛ اینجا، زمین آغاز می شود
اتاق آبی
...آسمان تمام شد؛ اینجا، زمین آغاز می شوددرباره من
روزانهها
همهپیوندها
دستهها
- یادگاری های اتاق آبی قبلی 8
- شعری که زندگیست... 13
- نقشی بر زمان خواهم زد... 26
- از روزگار 29
- شرح حال! 48
- یک گلایه! 9
- می نویسم که در تاریخ ثبت شود! 51
- مردی که زندگیست... 41
- درس زندگی 38
- از دیگران... 3
- خودشناسی! 60
- خبر خوب اینکه ... 8
- پاره های تنم... 4
- امروز ! 16
- نوشتنی ها 6
- TO DO LIST! 1
- جانم برایتان بگوید که ... 2
- سی سالگی 9
- زندگی بلد بودن می خواهد! 20
- هنر 2
- دختران شهرم... 1
- غُر ! 2
- پدر ها ... 4
- درد دارد ! 2
- سردردهای من ... 2
- ما به هم محتاجیم ... 4
ابر برجسب
کوهن کار کار ذهن است لئونارد کوهن خانم نقاش مک دونالد مادر کافه خوب است حال خوب تصویرسازی اول؛ باش! ... را از روزگار کار مونترالجدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- فروردین 1403 1
- مهر 1398 1
- خرداد 1398 1
- اردیبهشت 1398 1
- آذر 1397 1
- شهریور 1397 2
- مرداد 1397 1
- فروردین 1397 1
- بهمن 1396 8
- مرداد 1396 3
- تیر 1396 3
- خرداد 1396 1
- فروردین 1396 1
- بهمن 1395 2
- آذر 1395 1
- آبان 1395 3
- مهر 1395 1
- شهریور 1395 4
- مرداد 1395 2
- تیر 1395 2
- خرداد 1395 3
- اردیبهشت 1395 3
- فروردین 1395 4
- بهمن 1394 5
- دی 1394 3
- آذر 1394 4
- آبان 1394 1
- مهر 1394 2
- شهریور 1394 3
- مرداد 1394 5
- تیر 1394 1
- خرداد 1394 2
- اردیبهشت 1394 13
- فروردین 1394 4
- اسفند 1393 1
- بهمن 1393 6
- دی 1393 7
- آذر 1393 2
- آبان 1393 1
- مهر 1393 5
- شهریور 1393 3
- مرداد 1393 4
- تیر 1393 6
- خرداد 1393 4
- اردیبهشت 1393 5
- فروردین 1393 3
- اسفند 1392 9
- بهمن 1392 13
- دی 1392 3
- آذر 1392 5
- آبان 1392 11
- مهر 1392 7
- شهریور 1392 7
- مرداد 1392 10
- تیر 1392 10
- خرداد 1392 13
لذت، بلد بودن می خواهد.
یک دیشبِ غمناک آمد و رفت.
غم که خودش نمی آید! ما می آوریمش! خودش هم بیاید؛ ماییم که نگهش می داریم! خلاصه که یک شب غم گذشت. اما خب دوباره که شب می شود. کلاً آفتاب که بیاید بهتر می شوم - ماجرای سراتونین است -.
گیرِ من "اصالت" است.
باید اصالت قائل شد!
برای همه ی چیزهایی که هستند.
برای همه انتخاب ها ... همه ی قدم ها ... همه ی آدم های دور و بر ... باید برای همه روابط "وجود" قائل شد!
برای تک تک روزها ... عصرها ... پیاده روی ها ... تک تک لیوان های چای ... برای تک تک حقوق های ماهانه ... اصالت! باد اصالت قائل شد!
من اما
آدمِ تردید های اصالت براندازم!
و البته آدم یک چیزهایی هم نیستم.
مثلاً آدمِ دست روی دست گذاشتن و چشم به راه خوشبختی نشستن هم نیستم!
من آدمِ تلاش های باهمم ... آدم خستگی های آرامم ... آدمِ دوام آوردن در لحظه های حتی خیلی سختم ... من همه این ها را بلدم!
اما
لذت!
من آدمِ لذت بردن از ذره ذره دسترنج هایم نیستم!
آدمِ لذت بردن از ذره ذره دسترنج های پدر و مادرم هم نبودم!
آدمِ لذت های صبورانه نیستم ...
من
آدم لذت های یکباره ی نا منتظرِ عجولِ بی حسرتم ...
من
لذت بردن از "ذره ها" را بلد نیستم!*
* این جمله؛ افتخار نیست، اعتراف به یک ضعف است!
بذار کالسکه سر و کله اش پیدا بشه، لذت بردن از ذره ها رو یادت میده. به منم اون یاد داد.
کالسکه آدمو زمین تا آسمون عوض می کنه. از هر دوره ای کارسازتره.
یقین دارم که همینه!
هُلم نده !
نوشته هایت می گوید که لذت بردن را بلدی !
شاید اکنون حال دلت خوب نیست !
شاید چیزی راه دلت را سد کرده است !
شاید غم و تردید به لشگر واژگانت حمله کرده است !
ولی به سپیدی واژه هایت و ژرفای کلمه هایت که لذت بردن را بلدی سپیده عزیز !
به نظرم هیچ "چیزی" وجود ندارد!
غم ماییم ... تردید ماییم ... حتی یرفای کلمه هایمان ...! و سپیدی اش!
"ما"ییم! همه چیز "ما"ییم!
چه تعبیر زیبایی ...
ممنونم
سپیده ی عزیز :-*
به سخت رفتن روزهایی که دست و رو نشسته سلام و صبح بخیر میگوید و حوصله روزگار کم است، آسان بگیر. برای اینکه تو آدمِ تلاش های باهمی ... آدم خستگی های آرام ... آدمِ دوام آوردن در لحظه های حتی خیلی سخت و این خیلی خوب است جان دلم
ممنونم دوستِ بی نامم؟!
آسان گرفتن هم بلد بودن می خواهد لامذهب!
دوست بی نامت فراموشکاری به وقت ارسال دارد متاسفانه :)
ناهیدم
ناهید خوبم...
اصل حالت که خوب باشد تمام است
"اصل حال" ... می شود دقیقاً کجایش؟
زندگی حتی وقتی انکارش می‌کنی حتی وقتی نادیده‌اش میگیری، حتی وقتی نمی‌خواهی‌اش جریان دارد ...
جریان داره و بخواهی یاد میگیری
بله ، در مقابل این اصل سرِ تعظیم فرود می آوریم.